Rewitalizacja High Line w Nowym Jorku oraz sposób, w jaki została przeprowadzona jest mistrzostwem świata w kategorii transformacji starego i brzydkiego w niezwykłe i innowacyjne.

High Line została zbudowana w latach 30-tych XX wieku jako infrastruktura ściśle przemysłowa. Jej zadaniem było rozwożenie produktów spożywczych (głównie mięsa i nabiału) między fabrykami i magazynami rozlokowanymi po zachodniej stronie nowojorskiego Manhattanu. Początkiem końca tej linii była rosnąca popularność transportu samochodowego, który sukcesywnie wypierał transport kolejowy. W 1980 roku High Line dokonała żywota jako użyteczna infrastruktura przemysłowa. Od tego momentu stery przejęła przyroda, która, co niesamowite, coraz intensywniej panoszyła się na linii kolejowej rozpostartej wiele metrów nad powierzchnią ziemi. Tory zarosły trawa i chaszcze.

W 1999 roku podjęto decyzję o wyburzeniu pozostałości starej linii kolejowej. Wtedy wydarzyło się jednak coś, co budzi moją zazdrość. Lokalna społeczność pod przewodnictwem dwóch zwyczajnych mieszkańców: Joshua Davida i Roberta Hammonda zorganizowała się pod szyldem Przyjaciół High Line, aby lobbować na rzecz nie tylko utrzymania linii, ale jej transformacji w niezwykły park dostępny dla wszystkich. Trzeba zdać sobie sprawę, że mówimy o inicjatywie stricte społecznej realizowanej w świątyni kapitalizmu, gdzie nawet niektóre parki mają prywatnych właścicieli. Na szczęście burmistrz Bloomberg i Rada Miasta Nowego Jorku długo się nie opierali.

Nie chciano jednak prostej rewitalizacji linii kolejnowej w formie czegoś a la muzeum. Istotą koncepcji było stworzenie innowacyjnej przestrzeni rekreacyjnej, która miała zaskakiwać każdego, kto wspiął się po schodach, żeby zobaczyć starą linię kolejową. Opracowano niezwykły i zróżnicowany projekt parku z alejkami, starannie dobraną, czasem egzotyczną zielenią, fantastycznymi miejscami wypoczynku na siedząco, półleżąco a nawet całkiem na leżąco, odrestaurowanymi fragmentami torów, dziełami sztuki, kilkoma (ale bez przesady) punktami komercyjnymi oraz wieloma dodatkowymi atrakcjami. Gdy podąża się prawie 5 km High Line krajobraz ciągle się zmienia i nigdy nie powtarza. Duże wrażenie robi to, że cały czas przebywa się nad ziemią i można swobodnie obserwować życie na ulicach zachodniego Manhattanu. Teren wokół High Line, wraz ze stworzeniem parku, otrzymał nowe życie. Cały czas powstaje tam mnóstwo nowych biur, mieszkań i infrastruktury społecznej.

Akurat w tych latach sami realizujemy wiele projektów rewitalizacyjnych. Nie wszystkie jednak są inspirowane przez lokalną społeczność, która sama wie, czego chce a już na pewno nie przez społeczność, która nie chce po prostu ładnego, przyjemnego miejsca, ale chce czegoś niepowtarzalnego i innowacyjnego, czegoś, czym można zachwycyć cały świat. Do tego poziom realizacji pomysłu…